เยาวราช
ประเทศจีนขึ้นชื่อว่ามีจำนวนประชากรมากที่สุดในโลก แม้จะมีพื้นที่ประเทศกว้างใหญ่แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าพลเมืองจีนจะมีสุขถ้วนหน้ากัน           บ่อยครั้งที่ต้องมีการอพยพออกจากแผ่นดินแม่เพื่อเผชิญโชคชะตา และไขว่คว้าความั่งคั่งร่ำรวยตามลักษณะนิสัยของตน นี่จึงเป็นเหตุผลให้คนจีนดั้นด้นไปตั้งรกรากไกลบ้านไกลเมืองมาตั้งแต่บรรพกาลและมีลูกหลานอยู่ทั่วทุกมุมโลก
ในประเทศไทยปรากฏหลักฐานว่ามีคนจีนอพยพเข้ามาตั้งแต่เมื่อ ๑,๐๐๐ ปีที่แล้ว และประสมกลมกลืนกับคนพื้นถิ่นจนสนิทแนบแน่น เมื่อสิ้นกรุงศรีอยุธยาใน พ.ศ. ๒๓๑๐ คนจีนจำนวนมากลี้ภัยมาตั้งหลักแหล่งที่ริมฝั่งตะวันออกของแม่น้ำเจ้าพระยาที่เมืองท่า ชื่อว่า บางกอก
ต่อมาเมื่อพระเจ้าตากสินมหาราชทรงสร้างกรุงธนบุรีขึ้นตรงข้ามกับบ้านนางกอก คนจีนก็ยังอยู๋ที่นั่นอย่างผาสุข กระทั่งพระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกมหาราช ทรงพระราชดำริจะย้ายเมืองหลวงจากธนบุรีข้ามฝั่งมาบางกอก และพอพระราชหฤทัยที่จะทรงสร้างพระราชวังแห่งใหม่ขึ้นตรงที่ที่เป็นชุมชนจีน
จึงมีพระบรมราชโองการให้ย้ายชาวจีนจากที่นั่นมาตั้งหลักแหล่งอยู่ลึกเข้ามาในแผ่นดิน เรียกย่านนั้นกันติดปากว่า สำเพ็ง
ในรัชกาลที่๓  เกิดเหตุการณ์ปฏิวัติล้มล้างราชวงศ์ชิงขึ้นในประเทศจีน คนจีนจำนวนมากจึงหลั่งไหลเข้ามาในสยามและรวมตัวเป็นชุมชนใหญ่ มีพลเมืองจีนกว่าพันครัวเรือน ทำมาค้าขายอย่างเจริญก้านหน้าเพราะไม่ต้องพะวงกับระบบไพร่ของประเทศไทย ที่กำหนดให้คนไทย ส่งส่วย หรือเข้าใช้แรงงานให้รัฐ คนจีนจึงมีฐานะร่ำรวย
ในรัชกาลที่ ๕ พระพุทธเจ้าหลวงทรงอุปถัมภ์คนจีนเช่นเดียวกับกษัตริย์องค์ก่อนๆ พระราชทานที่ดินขยายย่านสำเพ็งให้กว้างขึ้น พระราชทานนามว่า ย่านเยาวราช  พระยาโชฎึกราชเศรษฐีผู้นำชาวจีนขอพระราชทานสร้างวัดจีนขึ้นเพื่อเป็นศูนย์รวมจิตใจ ก็พระราชทานพระบรมราชานุญาต วัดมังกรกมลาวาส หรือวัดเล่งเน่ยยี่ จึงถือกำเนิดขึ้นตรงชัยภูมิที่ถือกันว่าเป็นหัวใจของมังกร มีฮวงจุ้ยดีที่สุดในเมืองไทย